parousiaste

Η πρόσφατη εμφάνιση του Κωστή Χατζηδάκη στην εκδήλωση της αλβανικής πρεσβείας, με αφορμή την 113η επέτειο από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας, δεν αποτέλεσε απλώς μια διπλωματική φιλοφρόνηση. Ήταν ένα ακόμη παράδειγμα της βαθιά αντιφατικής στάσης που έχει υιοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στην Αλβανία — και κυρίως απέναντι στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα.Η ευχή του αντιπροέδρου στα αλβανικά (“Gëzuar festën e Pavarësisë!”) παρουσιάστηκε ως ένδειξη καλής γειτονίας. Ωστόσο, για πολλούς Έλληνες —και ειδικότερα για τα μέλη της μειονότητας που επί μήνες βρίσκονται στο επίκεντρο μιας πολιτικοδικαστικής θύελλας με πρωταγωνιστή τον εκλεγμένο δήμαρχο Φρέντι Μπελέρη— η εικόνα αυτή φάνηκε προκλητική. Διότι η κυβέρνηση που σήμερα χαμογελά δημόσια, είναι η ίδια που επί τόσο καιρό υιοθετεί μια στάση μισόλογων, επιλεκτικής πίεσης και επικοινωνιακής διαχείρισης στα ζητήματα των δικαιωμάτων της μειονότητας.

Η υπόθεση Μπελέρη, η οποία θα έπρεπε να αποτελεί κόκκινη γραμμή για κάθε κυβέρνηση που διακηρύσσει ότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ομογενών, αξιοποιήθηκε περισσότερο ως εργαλείο εσωτερικής πολιτικής παρά ως ζήτημα αρχής. Αντί για σταθερή, συνεπή διπλωματική γραμμή, το Μέγαρο Μαξίμου επέλεξε να παίξει σε δύο ταμπλό: εσωτερικά, προβάλλοντας την «αυστηρή» στάση του απέναντι στα Τίρανα για να περιορίσει διαρροές ψηφοφόρων προς δεξιότερα κόμματα· εξωτερικά, εμφανίζοντας ένα προσωπείο φιλίας και στήριξης της ευρωπαϊκής πορείας της Αλβανίας.

Το αποτέλεσμα; Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα παραμένει εγκλωβισμένη ανάμεσα σε μια αλβανική πολιτική που συχνά την αντιμετωπίζει εργαλειακά και μια ελληνική κυβέρνηση που τη θυμάται μόνο όταν χρειάζεται να σηκώσει τους τόνους για λόγους εντυπώσεων. Οι δημόσιες δηλώσεις περί «στήριξης» στην ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας ακούγονται άδειες όταν δεν συνοδεύονται από σαφή, σταθερή υπεράσπιση των δικαιωμάτων της μειονότητας στις περιπτώσεις όπου αυτά παραβιάζονται.

Σε αυτό το πλαίσιο, η παρουσία και οι ευχές του Κωστή Χατζηδάκη δεν λειτούργησαν ως γέφυρα, αλλά ως υπενθύμιση της σχιζοφρενικής εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης — μια πολιτική που αλλάζει τόνο ανάλογα με το ακροατήριο. Η μειονότητα δεν χρειάζεται περιστασιακές δηλώσεις, συμβολικές κινήσεις και δημόσιες σχέσεις. Χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα σταθεί σταθερά, ξεκάθαρα και με συνέπεια απέναντι σε ένα ζήτημα που αφορά ανθρώπους, δικαιώματα και ιστορικές ευθύνες.
Όσο η κυβέρνηση περιορίζεται σε επικοινωνιακά τεχνάσματα, η εικόνα κανονικότητας που προσπαθεί να προβάλει θα παραμένει εύθραυστη — και η Εθνική Ελληνική Μειονότητα θα συνεχίσει να πληρώνει το κόστος των συμβολισμών της.

Πηγή:apenadi.blogspot.com