Ελληνοϊσραηλινή δύναμη ταχείας αντίδρασης: Στρατηγικό ανάχωμα απέναντι στην Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο

Η ραγδαία ενίσχυση της τουρκικής στρατιωτικής μηχανής τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει την Αθήνα στην εξέταση επιλογών που μέχρι πρότινος θεωρούνταν προωθημένες ή πολιτικά δύσκολες. Στο νέο στρατηγικό περιβάλλον, όπου η Άγκυρα επενδύει συστηματικά στη στρατιωτική ισχύ, στην προβολή ισχύος και στη θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας», το ελληνικό αμυντικό επιτελείο αναζητά ποιοτικά αποτρεπτικές λύσεις, πέρα από την κλασική αριθμητική ισορροπία.

Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη αναφορά του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Δημήτρη Χούπη, σε προληπτικές κινήσεις που έχουν εφαρμοστεί διαχρονικά από το Ισραήλ. Η αναφορά αυτή ερμηνεύεται ως σαφής ένδειξη ότι στο ανώτατο στρατιωτικό επίπεδο εξετάζονται δόγματα ενεργητικής αποτροπής, προσαρμοσμένα στα δεδομένα της Ανατολικής Μεσογείου.

Στρατηγική σύγκλιση Αθήνας – Τελ Αβίβ

Σε αυτό το πλαίσιο, και σε άμεση συνάρτηση με τη στρατηγική σχέση Ελλάδας–Ισραήλ, κύκλοι ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών, καθώς και αμυντικοί αναλυτές, επεξεργάζονται σενάρια στενότερης στρατιωτικής συνεργασίας, τα οποία αντιμετωπίζονται θετικά και από την ισραηλινή πλευρά.

Για το Τελ Αβίβ, μια τέτοια συνεργασία προσφέρει πολύτιμο στρατηγικό βάθος δυτικά, σε μια περίοδο που το Ισραήλ καλείται να διαχειριστεί ταυτόχρονα απειλές σε πολλαπλά μέτωπα. Για την Αθήνα, συνιστά ένα επιπλέον ανάχωμα αποτροπής απέναντι στην τουρκική αναθεωρητική στρατηγική και την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Κοινή δύναμη ταχείας αντίδρασης επιπέδου ταξιαρχίας

Το βασικό επιχειρησιακό σενάριο που εξετάζεται αφορά τη συγκρότηση κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης επιπέδου ταξιαρχίας, συνολικής δύναμης περίπου 2.500 ανδρών. 

Η δύναμη αυτή θα έχει τη δυνατότητα ανάπτυξης και επιχειρησιακής δράσης σε κομβικά σημεία του τριγώνου Ρόδος/Κάρπαθος – Κύπρος – Ισραήλ.

Η προβλεπόμενη σύνθεση είναι ενδεικτική της επιδιωκόμενης ισορροπίας:1.000 στρατιώτες από την Ελλάδα
1.000 στρατιώτες από το Ισραήλ
500 στρατιώτες από την Κύπρο

Σε αεροπορικό επίπεδο, η δύναμη θα υποστηρίζεται από:μία Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας της Ελλάδας
μία Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ

Η διαλειτουργικότητα, η κοινή εκπαίδευση και η δυνατότητα ταχείας ανάπτυξης θεωρούνται κεντρικά στοιχεία του σχεδιασμού.
Ναυτική διάσταση και προστασία κρίσιμων υποδομών

Ιδιαίτερη βαρύτητα αποδίδεται στη ναυτική συνιστώσα, καθώς το επίκεντρο της σύγχρονης αντιπαράθεσης στην Ανατολική Μεσόγειο μετατοπίζεται από την επιφάνεια στη θάλασσα και τον υποθαλάσσιο χώρο.

Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζεται:από ελληνικής πλευράς, η διάθεση μίας φρεγάτας και ενός υποβρυχίου,
από ισραηλινής πλευράς, η συμμετοχή μίας νέας κορβέτας και ενός υποβρυχίου.

Οι μονάδες αυτές θα μπορούν να επιχειρούν μεμονωμένα ή σε σχηματισμό στολίσκου, αναλόγως της αποστολής, με κύρια αποστολή:την προστασία αγωγών φυσικού αερίου,
την ασφάλεια υποθαλάσσιων καλωδίων ηλεκτρικής ενέργειας και δεδομένων,
την αποτροπή υβριδικών ενεργειών, εξαναγκασμού ή σαμποτάζ.

Ο «βυθός» ως νέα πρώτη γραμμή

Τη στρατηγική λογική του σχεδίου αποτυπώνει με σαφήνεια ο Ισραηλινός αναλυτής Σάι Γκαλ, ο οποίος επισημαίνει ότι μια ελληνοϊσραηλινή δύναμη ταχείας αντίδρασης δεν στρέφεται εναντίον κανενός, αλλά έρχεται να καλύψει ένα επικίνδυνο στρατηγικό κενό.

Όπως υπογραμμίζει, από τη Ρόδο έως την Κύπρο και το Ισραήλ, πλατφόρμες, αγωγοί και ενεργειακές υποδομές βρίσκονται εκτεθειμένες σε μια θαλάσσια ζώνη που κάποιοι επιχειρούν να οικειοποιηθούν μέσω μαξιμαλιστικών χαρτών τύπου «Mavi Vatan».

Το κρίσιμο σημείο, ωστόσο, είναι ότι το πραγματικό πεδίο μάχης έχει μετατοπιστεί:στις υπεράκτιες ενεργειακές υποδομές,
στα υποθαλάσσια καλώδια που συνδέουν κράτη και ηπείρους,
στον βυθό, ο οποίος πλέον συνιστά την πρώτη γραμμή αντιπαράθεσης.

Η Ευρώπη, όπως σημειώνει, το αντιλήφθηκε στη Βαλτική, μετά τις ανεξήγητες διακοπές καλωδίων και τη δολιοφθορά του Nord Stream. Η Ανατολική Μεσόγειος, προειδοποιεί, δεν μπορεί να περιμένει το δικό της σοκ αφύπνισης.
Ενιαία αρχιτεκτονική αποτροπής αντί μαξιμαλιστικών χαρτών

Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, μια κοινή δύναμη Ελλάδας–Ισραήλ–Κύπρου θα μπορούσε να προσφέρει στην περιοχή κάτι που σήμερα απουσιάζει:
μια ενιαία αρχιτεκτονική ανίχνευσης, αποτροπής και ταχείας αντίδρασηςαπέναντι στον εξαναγκασμό, το σαμποτάζ και τις υβριδικές απειλές.

Το κρίσιμο συμπέρασμα είναι σαφές:
η Ανατολική Μεσόγειος δεν θα κυβερνηθεί από μαξιμαλιστικούς χάρτες, αλλά από:κοινή επιχειρησιακή επίγνωση,
διαλειτουργικότητα,
σεβασμό στο διεθνές δίκαιο.

Σε αυτό το πλαίσιο, η υπό συζήτηση ελληνοϊσραηλινή δύναμη ταχείας αντίδρασης δεν αποτελεί απλώς στρατιωτικό σχήμα, αλλά δομικό εργαλείο στρατηγικής σταθερότητας σε μια περιοχή όπου η ισχύς, η ενέργεια και η γεωπολιτική συγκλίνουν επικίνδυνα

Πηγή:defencepoint.gr