Τουρκία:Ο Αρχηγός Αντικατασκοπείας της ΜΙΤ συνδέεται με την ομάδα της Αλ Κάιντα, τρέφει Αντισημιτικές Απόψεις

Ο επικεφαλής του τμήματος αντικατασκοπείας της τουρκικής υπηρεσίας κατασκοπείας MIT διατηρεί στενούς δεσμούς με μια τουρκική φιλανθρωπική οργάνωση γνωστή ως προμηθευτής υλικοτεχνικής υποστήριξης για ομάδες της Αλ Κάιντα παγκοσμίως και έχει εδώ και καιρό αντισημιτικές απόψεις, σύμφωνα με έρευνα του Nordic Monitor.

Ο Nuh Yılmaz, ένας 48χρονος σκληροπυρηνικός ισλαμιστής, έχει συνεργαστεί στενά με το Ίδρυμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών και Ανθρωπιστικής Αρωγής (İnsan Hak ve Hürriyetleri ve İnsani Yardım Vakfı, ή IHH), που περιγράφεται ως ο προμηθευτής logistics για το al- Οι παγκόσμιες επιχειρήσεις της Κάιντα.

Ο Γιλμάζ, ο οποίος δεν είχε εμπειρία στις πληροφορίες, τοποθετήθηκε σε ανώτερη θέση στο MIT σε ειδικό διορισμό από την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 15 Αυγούστου 2013 και έγινε το δεξί χέρι του αρχηγού πληροφοριών Χακάν Φιντάν, υπέρ του Ιράν. Ισλαμιστής που επιλέχθηκε για να διευθύνει την υπηρεσία τον Μάιο του 2010.

Αν και ο επίσημος τίτλος του ήταν σύμβουλος τύπου, ο Yılmaz διεξήγαγε μυστικές επιχειρήσεις που ξεπερνούσαν την εντολή του γραφείου του, επανασχεδίασε το τοπίο των μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία και τοποθέτησε βασικούς πράκτορες σε ανώτερες θέσεις σε διάφορα μέσα ενημέρωσης στο πλαίσιο της καταστολής της κυβέρνησης Ερντογάν στην τουρκική μεσο ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. Βοήθησε να κλείσουν σχεδόν 200 μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων εφημερίδων της χώρας και των τηλεοπτικών δικτύων.

Αποκαλύφθηκαν στοιχεία που έδειχναν ότι ήταν υπεύθυνος για την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης σχετικά με ένα ψευδές πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, προώθησε την επίσημη αφήγηση που κατηγορούσε το κίνημα Γκιουλέν, έναν επικριτή της κυβέρνησης, και αναγνωρισμένους ερευνητές δημοσιογράφους που θα φυλακίζονταν σε να τους εμποδίσει να ανακαλύψουν τη συμμετοχή της MIT στα γεγονότα της 15ης Ιουλίου.

Ο Yılmaz ανταμείφθηκε για αυτήν την υπηρεσία με μια νέα, υψηλού προφίλ θέση στο πρακτορείο. Τον Απρίλιο του 2017 διορίστηκε επικεφαλής του τμήματος αντικατασκοπείας, ένας κρίσιμος ρόλος στην υπηρεσία κατασκοπείας που ορίζει φίλους και εχθρούς, αναπτύσσει πολιτικές και επιλογές για κυβερνητικούς ηγέτες και διαθέτει πόρους για την παρακολούθηση των αντιληπτών πρακτόρων και περιουσιακών στοιχείων των χωρών που στοχοποιούνται.

Ο προηγούμενος ρόλος του ως συντονιστής των παρασκηνίων της τεράστιας μηχανής μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία ανατέθηκε στον αναπληρωτή του, Temel Yücel Öztürk, πράγμα που σημαίνει ότι ουσιαστικά διατήρησε τον έλεγχο και αυτού του τμήματος. Στο συνδυασμό του ρόλου του, ο Yılmaz συμμετέχει σε επιχειρήσεις εναντίον στόχων που φέρεται να θέτουν πολιτικούς κινδύνους για την κυβέρνηση Ερντογάν. Οι λεπτομέρειες τέτοιων επιχειρήσεων διέρρευσαν αργότερα σε δημοσιογράφους που συνδέονται με το MIT για να διαμορφώσουν απόψεις στην Τουρκία και στο εξωτερικό.

Με άλλα λόγια, η MIT κατευθύνθηκε να διεξάγει μυστικές επιχειρήσεις για να εξουδετερώσει τις πολιτικές απειλές για την ισλαμιστική-εθνικιστική κυβέρνηση του Προέδρου Ερντογάν αντί να αντιμετωπίσει πραγματικούς κινδύνους και κινδύνους που αποτελούν θεμελιώδεις απειλές για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας και των συμμάχων της.

Στο δημοσίως διαθέσιμο βιογραφικό του, ο Yılmaz φρόντιζε να κρύβει το σκοτεινό παρελθόν του και τους δεσμούς του με την IHH. Ωστόσο, ένα έγγραφο που υποβλήθηκε από το IHH στην Εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης στις 15 Ιουνίου 2015 ως μέρος ποινικής έρευνας του 2014 περιέγραφε τον Yılmaz ως υποστηρικτή του στολίσκου Mavi Marmara το 2010, οι προσπάθειες του οποίου να παραβιάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας κατέληξαν σε έναν αιματηρό σύγκρουση με Ισραηλινούς καταδρομείς και απώλεια ζωών. Δεκάδες διαχειριστές, υπάλληλοι και υποστηρικτές της IHH επισημάνθηκαν με κόκκινη σημαία από τους ερευνητές κατά τη διάρκεια μιας πολυετούς έρευνας στο δίκτυο της Quds Force.

Οι τηλεφωνικές συνομιλίες του Γιλμάζ με γνωστά μέλη της Δύναμης Κουντς στην Τουρκία υποκλαπούν από αστυνομικούς ερευνητές που διερευνούσαν κελιά της Δύναμης Κουντς του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) στην Τουρκία. Η έρευνα της δύναμης Quds, που διεξήχθη από το 2011 έως το 2014, αποκάλυψε ότι ορισμένοι ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ερντογάν είχαν στενούς δεσμούς με στελέχη του IRGC.

Η εμπιστευτική έρευνα της Δύναμης Quds σκοτώθηκε από την κυβέρνηση Ερντογάν τον Φεβρουάριο του 2014 προτού απαγγελθούν κατηγορίες σε Τούρκους και Ιρανούς υπόπτους και, ως εκ τούτου, δεν οδηγήθηκαν ποτέ σε δίκη. Η κυβέρνηση απέλυσε τους αρχηγούς της αστυνομίας και τους εισαγγελείς που είχαν ερευνήσει τη Δύναμη Κουντς και ενορχήστρωσαν ψευδείς δίκες για να τους βάλουν στη φυλακή επειδή απλώς έκαναν τη δουλειά τους βάσει του νόμου.

Σε μια αναφορά που κατέθεσε στην εισαγγελία μέσω του δικηγόρου του στις 26 Φεβρουαρίου 2015, ο Yılmaz παραπονέθηκε για τους ανακριτές που υποκλοπούσαν τις τηλεφωνικές κλήσεις του. περιέγραψε το τουρκικό δίκτυο Tevhid-i Selam της Δύναμης Quds, το οποίο έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση στην Τουρκία εδώ και χρόνια, ως ψεύτικη τρομοκρατική οντότητα. και ζήτησε την τιμωρία των αρχηγών της αστυνομίας και των εισαγγελέων που διεξήγαγαν την έρευνα.

Αφού εξασφάλισε τη θέση του στην υπηρεσία κατασκοπείας, ο Yılmaz έφερε αρκετούς υπαλλήλους και εθελοντές της IHH στον τομέα των πληροφοριών. Το Nordic Monitor δημοσίευσε προηγουμένως αναφορές για εμπιστευτικές υποκλοπές που έδειχναν πώς ο πρόεδρος της IHH, Μπουλέντ Γιλντιρίμ, βρισκόταν σε στενή επαφή με την υπηρεσία, εκτελώντας επιχειρήσεις στη Συρία υπό τις οδηγίες της υπηρεσίας πληροφοριών. Ο Γιλμάζ ήταν ο κύριος άνθρωπος σε αυτές τις επικοινωνίες.

Η Συρία είναι μια ειδική περίπτωση για τον Yılmaz, ο οποίος έγραψε εκτενώς για αυτό πριν ενταχθεί στο πρακτορείο. Σε ένα άρθρο γνώμης για την φιλοκυβερνητική καθημερινή Star στις 26 Ιουνίου 2011, εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση είχε αρνηθεί την προσφορά του Χίτλερ να παραδώσει τη Συρία στην Τουρκία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το άρθρο είχε τίτλο «Τι πρότεινε ο Χίτλερ στην Τουρκία».

Υποστήριξε ότι η Τουρκία έχει αναπτύξει τις δυνατότητές της χάρη στις εξελίξεις στη Συρία που ισχυρίστηκε ότι θα οδηγούσαν την Τουρκία στο επόμενο πρωτάθλημα. Προώθησε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα (MB) ως την πιο ισχυρή και οργανωμένη ισλαμιστική ομάδα στη Συρία και υποστήριξε την άποψη ότι η ΜΒ θα κερδίσει τα περισσότερα αν κερδίσει τον εμφύλιο πόλεμο στην αραβική χώρα.

Τρέφει ξεκάθαρα αντισημιτικές απόψεις και μισεί το Ισραήλ. Στη δεκαετία του 1990 είχε εργαστεί για ένα τουρκικό περιοδικό με το όνομα Yeryüzü, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το ιρανικό καθεστώς για να προωθήσει τις απόψεις του μουλά στο τουρκικό κοινό. Ένα άρθρο με τη γραμμή του Γιλμάζ στο τεύχος Απριλίου 1994 έφερε τον τίτλο «Το Ισραήλ πρέπει να εξαλειφθεί». Το άρθρο αφορούσε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου 1994 στο Γενικό Προξενείο του Ιράν στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία ο Yılmaz ήταν προσκεκλημένος.

Σε άλλο τεύχος, που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 1994, ο Yılmaz έγραψε για τον Mustafa Dirani, έναν φιλοϊρανικό στρατηγό στον Λίβανο που συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις το 1994. Χαρακτήρισε το Ισραήλ τρομοκρατικό κράτος και καταδίκασε τις επιθέσεις στη Χεζμπολάχ. Παραπονέθηκε για την φιλοϊσραηλινή κάλυψη στον τουρκικό Τύπο και την περιγραφή των μαχητών της Χεζμπολάχ ως φανατικών.

Περιέγραψε τα κύρια τουρκικά μέσα ενημέρωσης ως σιωνιστές και συνεργάτες και είπε ότι μια μέρα η Χεζμπολάχ θα τους νικήσει. Ως εγκέφαλος πίσω από τη μηχανική μιας νέας προοπτικής των μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία υπό την κυβέρνηση Ερντογάν, ο Yılmaz έχει τώρα ανταποκριθεί στις υποσχέσεις του το 1994. Εκατοντάδες δημοσιογράφοι που θεωρήθηκαν φιλοδυτικοί ή φιλοϊσραηλινοί είτε φυλακίστηκαν είτε αναγκάστηκαν σε εξορία όταν τα μέσα ενημέρωσης τους κατασχέθηκαν, έκλεισαν ή μετατράπηκαν σε κυβερνητικά φερέφωνα.

Στη δεκαετία του 1990 ο Yılmaz παρακολουθούσε στενά τις δικαστικές υποθέσεις ισλαμιστών μαχητών που κατηγορήθηκαν και δικάστηκαν, υπερασπιζόμενος τους σε άρθρα που έγραψε για το περιοδικό Yeryüzü.

Το Yeryüzü είχε αποτελέσει αντικείμενο πολλαπλών ποινικών ερευνών για διάδοση τρομοκρατικής προπαγάνδας, με τα δικαστήρια να διέταξαν πολλές φορές την κατάσχεση των αντιγράφων του μετά από ποινικές καταγγελίες από τις τουρκικές αρχές. Ο αρχισυντάκτης, Μπουρχάν Καβουντσού, συνδεόμενος με τα κελιά της Δύναμης Κουντς, και ο ιδιοκτήτης της Αχμέτ Μαγιάλι επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης και πρόστιμα μετά την καταδίκη τους στις δίκες τους. Το περιοδικό έκλεισε τελικά τον Ιούλιο του 1995 μετά από πέντε χρόνια δημοσίευσης, με τον Yılmaz να εμφανίζεται στο ειδικό αποχαιρετιστήριο τεύχος.

Σε ένα άρθρο τριών σελίδων που έγραψε στο τελευταίο τεύχος με τον τίτλο «Last Word», ο Yılmaz περιέγραψε το περιοδικό ως επαναστατικό, βοηθώντας στη δημιουργία μιας πλατφόρμας για ένα μαζικό ισλαμικό κίνημα στην Τουρκία, αγκαλιάζοντας διάφορες ομάδες τόσο από την αριστερά όσο και από την σωστά. Προώθησε την άποψη ότι οι Τούρκοι πρέπει να αναπτύξουν μια συνειδητοποίηση της αντίστασης προκειμένου να οικοδομήσουν μια μαζική αντιπολίτευση και ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συμμετοχή σε θέματα που απευθύνονται σε διάφορες ομάδες στην Τουρκία.

Με το ρόλο του στην καθοδήγηση της κάλυψης στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και τη διεξαγωγή μυστικών επιχειρήσεων πληροφοριών με τους τεράστιους πόρους που διαθέτει η υπηρεσία κατασκοπείας της Τουρκίας, ο Yılmaz εφαρμόζει όλες τις ιδέες που είχε στη δεκαετία του '90 στην πράξη στη σημερινή Τουρκία. Έχει την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης Ερντογάν για να μετατρέψει την Τουρκία σε ένα καθεστώς ζηλωτών που θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα νέο Ιράν στην περιοχή του.

Πηγή: Nordicmonitor.com