Η Ρωσία, θεωρείται από τη Δύση επί αιώνες ως αντίπαλος και εχθρικός πολιτισμός – και πιο συγκεκριμένα η Ρωσία είναι ο ποιοτικός αντίπαλος της Δύσης ενώ η Κίνα είναι μάλλον ο αντίστοιχα ποσοτικός.
Η Ρωσία περιβάλλεται από έναν μυστικισμό ως προς τη δύναμή της και πάντα εκπέμπει την αίσθηση μιας αποστολής της στον κόσμο. Ο ρωσικός πολιτισμός είναι ένα ζήτημα χιλιάδων ετών, όχι της Ανατολής, ή της Δύσης, αλλά του Βορρά της γιγαντιαίας Ευρασίας – μιας ολόκληρης υπο-ήπειρου με πολυεθνικό πολιτισμό, με τη δική της αποστολή στην ιστορία και με έναν σκοπό στον σύγχρονο κόσμο. Θεωρείται από τη Δύση ως ιστορικός , πολιτισμικός και ιδεολογικός αντίπαλος.
Η Ρωσία είναι μια ηπειρωτική ευρασιατική δύναμη και στη γεωπολιτική αντίληψη των Αγγλοσαξώνων είναι η Χάρτλαντ, δηλαδή ο «πυρήνας» του κόσμου – ένα μεγάλο φυσικό φρούριο. Σύμφωνα με την αγγλοσαξωνικη λογική όποιος κατέχει το Heartland κυβερνά ολόκληρο τον κόσμο. Σύμφωνα με τις ελίτ της Δύσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι στενότεροι σύμμαχοι της Αμερικής θα πρέπει να κυβερνούν τον κόσμο, επομένως, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, η κυρίαρχη Ρωσία αλλά και η Ρωσία ως τέτοια δεν πρέπει να υπάρχουν καθόλου.
Η Δύση ετοιμάζεται για μια «τελική νίκη» επί της Ρωσίας – έχει οριστεί μια πορεία για την εξάλειψη του Ρωσικού κόσμου, του κράτους και του πολιτισμού συνολικά.Αυτό επιβεβαιώνεται από πραγματικές πράξεις, δογματικά έγγραφα και τη ρητορική των δυτικών πολιτικών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν «Σχέδιο Μάρσαλ» για τη Ρωσία, αλλά πιθανότητα ετοιμάζεται ένα νέο «Σχέδιο Μοργκεντάου*» , δηλαδή διαίρεση της Ρωσίας σε χωριστές οντότητες και εδάφη, να απαρτίζεται από 3 μεγάλες περιοχές οικονομικού βεληνεκούς, δηλαδή , βιομηχανικές περιοχές , περιοχές πετρελαίου και αυτές του φυσικού αερίου, οι οποίες θα τεθούν υπό διεθνή έλεγχο.
Η Δύση ετοιμάζεται για μια «τελική νίκη» επί της Ρωσίας – έχει οριστεί μια πορεία για την εξάλειψη του Ρωσικού κόσμου, του κράτους και του πολιτισμού συνολικά.Αυτό επιβεβαιώνεται από πραγματικές πράξεις, δογματικά έγγραφα και τη ρητορική των δυτικών πολιτικών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν «Σχέδιο Μάρσαλ» για τη Ρωσία, αλλά πιθανότητα ετοιμάζεται ένα νέο «Σχέδιο Μοργκεντάου*» , δηλαδή διαίρεση της Ρωσίας σε χωριστές οντότητες και εδάφη, να απαρτίζεται από 3 μεγάλες περιοχές οικονομικού βεληνεκούς, δηλαδή , βιομηχανικές περιοχές , περιοχές πετρελαίου και αυτές του φυσικού αερίου, οι οποίες θα τεθούν υπό διεθνή έλεγχο.
Εξυπακούεται η πλήρης αποστρατικοποίηση της χώρας και η μετατροπή της σε αγροτική πλουτοπαραγωγική και πηγή πρώτων υλών για τη Δύση. Με την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου, το βιοτικό επίπεδο θα πέσει κατακόρυφα και ο πληθυσμός της ίδιας της Ρωσίας θα μειωθεί κατά αρκετές δεκάδες εκατομμύρια. Συνεπώς, το διακύβευμα στην τρέχουσα αντιπαράθεση είναι η μελλοντική ύπαρξη της Ρωσίας και του ρωσικού κόσμου γενικότερα.
Η τεχνολογική και νομική πλατφόρμα για έναν τέτοιο υβριδικό αντίκτυπο στη Ρωσία περιλαμβάνει: σκόπιμη θόλωση των παραγόντων υποκειμένου-αντικειμένου της παγκόσμιας αντιπαράθεσης, η εισαγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο ΝΑΤΟ της έννοιας του επιχειρησιακού χώρου ενός υβριδικού πολέμου – οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες, όπου επιτρέπονται τυχόν συγκρούσεις, εκτός από την άμεση συμμετοχή του ΝΑΤΟ· ο σχηματισμός από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τη «συλλογική Δύση» υποταγμένη σε αυτές μιας παγκόσμιας πληροφόρησης και κυβερνοχώρου που βρίσκεται εκτός της δικαιοδοσίας των εθνικών κρατών και εφοδιάζεται με τεχνολογίες και επικοινωνίες που επηρεάζουν άμεσα τόσο την κοινωνία όσο και μεμονωμένους πολίτες της Ρωσίας και άλλων χωρών.
Η τεχνολογική και νομική πλατφόρμα για έναν τέτοιο υβριδικό αντίκτυπο στη Ρωσία περιλαμβάνει: σκόπιμη θόλωση των παραγόντων υποκειμένου-αντικειμένου της παγκόσμιας αντιπαράθεσης, η εισαγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο ΝΑΤΟ της έννοιας του επιχειρησιακού χώρου ενός υβριδικού πολέμου – οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες, όπου επιτρέπονται τυχόν συγκρούσεις, εκτός από την άμεση συμμετοχή του ΝΑΤΟ· ο σχηματισμός από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τη «συλλογική Δύση» υποταγμένη σε αυτές μιας παγκόσμιας πληροφόρησης και κυβερνοχώρου που βρίσκεται εκτός της δικαιοδοσίας των εθνικών κρατών και εφοδιάζεται με τεχνολογίες και επικοινωνίες που επηρεάζουν άμεσα τόσο την κοινωνία όσο και μεμονωμένους πολίτες της Ρωσίας και άλλων χωρών.
Eνεργή διείσδυση διεθνικών δομών και εταιρειών σε σφαίρες που είναι ευαίσθητες στην ασφάλεια κυρίαρχων κρατών, συνοδευόμενη από προσπάθειες κατάληψης της εξουσίας από νόμιμες δομές, ελέγχου των μηχανισμών προετοιμασίας και λήψης αποφάσεων. δυσφήμιση και υπονόμευση του διεθνούς δικαίου, καταστροφή του παγκόσμιου συστήματος ασφάλειας.
Ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας νεοαποικιακής, κερδοσκοπικής, και ουσιαστικά ψευδούς κοινωνικοοικονομικής πολιτικής της Δύσης, ο κόσμος έχει εισέλθει πλέον σε μια εποχή αταξίας και χάους, σε μια εποχή πολιτισμικής κρίσης. Περιγράφοντας αυτή την κατάσταση, ο Πρόεδρος Πούτιν είπε τον Οκτώβριο του 2021: «Τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα της ανθρωπότητας έχουν κλιμακωθεί σε σημείο που στο παρελθόν υπήρξαν ανατροπές σε παγκόσμια κλίμακα: παγκόσμιοι πόλεμοι, αιματηροί κοινωνικοί κατακλυσμοί. ” Πανθομολογούμενως το υπάρχον καπιταλιστικό μοντέλο που αποτελεί και τη βάση της κοινωνικής δομής μιας συντριπτικής πλειοψηφίας χωρών, έχει εξαντληθεί. Στο πλαίσιό του δεν υπάρχει πλέον διέξοδος από τον μίτο των ολοένα και πιο περίπλοκων αντιφάσεων.
Η Παγκοσμιοποίηση, την οποία η Δύση παρουσίασε στον κόσμο ως μια θετική διαδικασία ολοκλήρωσης μετατροπής της δομής των εθνικών οικονομιών και των πολιτικών σχέσεων μεταξύ των χωρών σε μια ενιαία γεωοικονομία, αποδείχθηκε επανέκδοση της νεοαποικιοκρατίας σε πιο περίπλοκη και κυνική εκδοχή.
Η εξάλειψη της γεωπολιτικής εναλλακτικής που αντιπροσώπευε η ΕΣΣΔ και το διεθνές σοσιαλιστικό σύστημα πριν από 30 χρόνια έδωσε στη Δύση, με επικεφαλής τον ηγεμόνα της, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την ευκαιρία να υπαγορεύσει τη βούλησή της στον υπόλοιπο κόσμο.
Στην πραγματικότητα, χτίστηκε ένα σύστημα για την αναδιανομή των παγκόσμιων πόρων – από πρώτες ύλες και οικονομικούς μέχρι βιομηχανικούς και κοινωνικούς – υπέρ του παγκόσμιου ηγεμόνα. Πρώτα από όλα, ο χώρος της πρώην ΕΣΣΔ, οι χώρες του μετασοσιαλιστικού στρατοπέδου και των «Αδεσμεύτων» υπέστησαν νεοαποικιακή ληστεία. Το δόγμα που υιοθετήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη διατήρηση της ανωτερότητας τους υπαγόρευε τον περιορισμό όλων των άλλων χωρών. Η ηγεμονία εσκεμμένα εμπόδιζε την ανάπτυξη του κόσμου. Ταυτόχρονα, τις τελευταίες δεκαετίες, η παγκόσμια οικονομία της Δύσης υποστηρίχθηκε μέσω της ανταλλαγής παγκόσμιων πόρων για «πράσινο χαρτί», μέσω πιστωτικού χρήματος, συσσώρευσης χρέους και χειραγώγησης τιμολόγησης στις αγορές εμπορευμάτων και πρώτων υλών.
Ως αποτέλεσμα, τα αυξανόμενα συστημικά προβλήματα της παγκόσμιας οικονομίας και η άνευ προηγουμένου ανισότητα, θέτουν τις βάσεις για κοινωνικοπολιτικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας.
Η ιστορική εμπειρία των πολιτισμών, και ιδιαίτερα του ρωσικού, δείχνει ότι η οικονομία και οι φυσικές ανάγκες των ανθρώπων απέχουν πολύ από το να είναι πρωταρχικές για τα έθνη, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους της ανάπτυξής τους.
Ακόμα και αμερικάνικες μελέτες καταλήγουν ότι οι παράγοντες της οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος δεν είναι πλέον κυρίαρχοι! «Ένα ορισμένο επίπεδο στρατιωτικού-οικονομικού δυναμικού είναι σημαντικό συστατικό της εθνικής ισχύος και απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφυγή της ήττας.
Η ιστορική εμπειρία των πολιτισμών, και ιδιαίτερα του ρωσικού, δείχνει ότι η οικονομία και οι φυσικές ανάγκες των ανθρώπων απέχουν πολύ από το να είναι πρωταρχικές για τα έθνη, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους της ανάπτυξής τους.
Ακόμα και αμερικάνικες μελέτες καταλήγουν ότι οι παράγοντες της οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος δεν είναι πλέον κυρίαρχοι! «Ένα ορισμένο επίπεδο στρατιωτικού-οικονομικού δυναμικού είναι σημαντικό συστατικό της εθνικής ισχύος και απαραίτητη προϋπόθεση για την αποφυγή της ήττας.
Αλλά οι παράγοντες που καθορίζουν τελικά την επιτυχία ενός έθνους είναι κοινωνικοί παράγοντες, ιδιότητες που αντικατοπτρίζουν τον τύπο της χώρας που είναι ένα έθνος δηλαδή, η βιωσιμότητα ενός έθνους σήμερα δεν καθορίζεται από πυραύλους και αεροπλανοφόρα, το γέμισμα των ραφιών στα καταστήματα, και ούτε καν το πάχος του πορτοφολιού , αλλά από τις πεποιθήσεις, αξίες και το επίπεδο εσωτερικής ενέργειας της κοινωνίας.
Ένα έθνος είναι ισχυρό όταν διαθέτει την ικανότητα να κινητοποιεί τον λαό του, να τον εμπλέκει σε δράση αλληλεγγύης. Όταν το έθνος έχει γνήσιους ηγέτες, την εμπιστοσύνη της διανόησης, την ενότητά του με τον λαό, κοινές αξίες και αλληλεγγύη.
*«σχέδιο Μοργκεντάου». 1944, με το τέλος του πολέμου προ των πυλών, ο Μοργκεντάου έπεισε τον Ρούζβελτ πως αυτή τη φορά η Γερμανία έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ώστε να μην μπορέσει να ξανασηκώσει κεφάλι και να απειλήσει με τη μεγαλομανία της την Ευρώπη και τον πλανήτη.
Επρεπε, δηλαδή, να απογυμνωθεί από κάθε βαριά βιομηχανική δραστηριότητα, να μοιραστούν όλα της τα μεγάλα εργοστάσια και τα ορυχεία στους νικητές, με μέρος των μελλοντικών εσόδων τους να επιστρέφεται στις λεηλατημένες από τους ναζί χώρες,και γενικώς να μετατραπεί αυτός ο βιομηχανικός γίγαντας σε μια πρωταρχικώς «αγροτική και βουκολική οικονομία».
Πηγή: dimpenews.com
Ένα έθνος είναι ισχυρό όταν διαθέτει την ικανότητα να κινητοποιεί τον λαό του, να τον εμπλέκει σε δράση αλληλεγγύης. Όταν το έθνος έχει γνήσιους ηγέτες, την εμπιστοσύνη της διανόησης, την ενότητά του με τον λαό, κοινές αξίες και αλληλεγγύη.
*«σχέδιο Μοργκεντάου». 1944, με το τέλος του πολέμου προ των πυλών, ο Μοργκεντάου έπεισε τον Ρούζβελτ πως αυτή τη φορά η Γερμανία έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ώστε να μην μπορέσει να ξανασηκώσει κεφάλι και να απειλήσει με τη μεγαλομανία της την Ευρώπη και τον πλανήτη.
Επρεπε, δηλαδή, να απογυμνωθεί από κάθε βαριά βιομηχανική δραστηριότητα, να μοιραστούν όλα της τα μεγάλα εργοστάσια και τα ορυχεία στους νικητές, με μέρος των μελλοντικών εσόδων τους να επιστρέφεται στις λεηλατημένες από τους ναζί χώρες,και γενικώς να μετατραπεί αυτός ο βιομηχανικός γίγαντας σε μια πρωταρχικώς «αγροτική και βουκολική οικονομία».
Πηγή: dimpenews.com
.gif)
.gif)
0 Σχόλια