
Την Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία εξαπέλυσε ισχυρά πλήγματα στο κέντρο της Δαμασκού, πλήττοντας, μεταξύ άλλων, το κτίριο του Υπουργείου Άμυνας, την περιοχή του προεδρικού μεγάρου και την Πλατεία των Ομεϋαδών. Πρόκειται για την πιο σοβαρή ισραηλινή επίθεση κατά της συριακής πρωτεύουσας από τον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973, σύμφωνα με ανάλυση του Moon of Alabama με τίτλο “Ο βομβαρδισμός της Δαμασκού από το Ισραήλ στοχεύει την Τουρκία”.
Η επίθεση έρχεται λίγους μήνες μετά την κατάρρευση του συριακού κράτους, έπειτα από μια νέα εκστρατεία ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ που ξεκίνησε στα τέλη του 2024. Ενορχηστρωτής αυτής της εκστρατείας ήταν η αλ-Κάιντα στη Συρία, υπό την ηγεσία του πρώην διοικητή του ISIS, Αμπού Μοχάμαντ αλ-Τζουλάνι.
Η εξέγερση στηρίχθηκε: οικονομικά από το Κατάρ, στρατιωτικά από την Τουρκία, πληροφοριακά από τις ΗΠΑ και προπαγανδιστικά από το Ισραήλ.
Ο συριακός στρατός, εξουθενωμένος από τις κυρώσεις και τις εσωτερικές διαβρώσεις, κατέρρευσε. Ο Άσαντ διέφυγε και οι τζιχαντιστές κατέλαβαν τη Δαμασκό. Η αντίσταση απέναντι στο Ισραήλ σταμάτησε, ενώ το Ισραήλ συνεχίζει μέχρι σήμερα να καταστρέφει τα υπολείμματα της βαριάς στρατιωτικής υποδομής της Συρίας.
Στο νέο τοπίο, το Ισραήλ επέκτεινε την παρουσία του κοντά στα Υψίπεδα του Γκολάν, επιχειρώντας να προσεταιριστεί τον δρούζικο πληθυσμό της περιοχής, ο οποίος αριθμεί περίπου 700.000 άτομα και κατοικεί τόσο εντός της Συρίας όσο και στο κατεχόμενο από το Ισραήλ τμήμα του Γκολάν. Παρότι κυκλοφόρησαν φήμες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι Δρούζοι στο Χάντερ επιθυμούν ισραηλινή προστασία, οι τοπικές κοινότητες και ο σεΐχης Χικμάτ αλ-Χιτζρί τις διέψευσαν δημόσια και καταδίκασαν την κατοχή.
Το Ισραήλ, επικαλούμενο την προστασία των Δρούζων, εμπλέκεται στρατιωτικά στις συγκρούσεις ανάμεσα σε δρούζικες πολιτοφυλακές και στις δυνάμεις της νέας συριακής τζιχαντιστικής κυβέρνησης. Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις πραγματοποίησαν επιθέσεις κατά συριακών θωρακισμένων που πλησίασαν τη γραμμή επαφής.
Ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ δήλωσε πως οι επιχειρήσεις στη Συρία «μόλις ξεκινούν» και ότι οι Ισραηλινές Δυνάμεις θα προστατεύσουν τους «αδερφούς Δρούζους». Παρόλα αυτά, αναλυτές υπογραμμίζουν πως η ισραηλινή στρατηγική δεν στοχεύει ούτε στην προστασία των Δρούζων ούτε στην ανατροπή της τζιχαντιστικής κυβέρνησης, αλλά στην αναχαίτιση των τουρκικών φιλοδοξιών στην περιοχή.
Ο έλεγχος της Συρίας από τον αλ-Τζουλάνι συνιστά, επί της ουσίας, μια ντε φάκτο τουρκική επιρροή στη Δαμασκό. Παρότι η Άγκυρα δημοσίως καταδικάζει το Ισραήλ για τη γενοκτονία στη Γάζα, διατηρεί διαύλους συνεργασίας μαζί του, κυρίως σε ζητήματα ενέργειας. Ωστόσο, η ισραηλινή επίθεση στην πρωτεύουσα της «πελατειακής» της Συρίας ίσως οδηγήσει την Τουρκία σε επανεκτίμηση αυτής της ισορροπίας.
Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών κατήγγειλε τις σημερινές ισραηλινές επιδρομές, κάνοντας λόγο για προσπάθεια σαμποτάζ των ειρηνευτικών προσπαθειών της Συρίας. Όμως στο παρασκήνιο αναδύεται κάτι ευρύτερο: ένας γεωπολιτικός ανταγωνισμός ανάμεσα σε δύο περιφερειακές δυνάμεις – το Ισραήλ και την Τουρκία – οι οποίες επιχειρούν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στον μεταϊρανικό χώρο της Εγγύς Ανατολής.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί δεν ήταν μόνο μια «αντίδραση» στις μάχες με τους Δρούζους, αλλά το πρώτο επεισόδιο μιας νέας περιφερειακής σύγκρουσης συμφερόντων — με το πεδίο να μετατοπίζεται, για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες, από τον άξονα Ισραήλ–Ιράν στον άξονα Ισραήλ–Τουρκίας.
Πηγή: geopolitico.gr
0 Σχόλια