Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου θα είναι ο προεδρικός υποψήφιος των «έξι» της τουρκικής αντιπολίτευσης ενάντια στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις εκλογές του Μαΐου. Οι – προερχόμενοι από το CHP – δήμαρχοι της Άγκυρας, Μανσούρ Γιαβάς, και της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, στηρίζουν την υποψηφιότητά του. Η Μεράλ Ακσενέρ του επονομαζόμενου Καλού Κόμματος (İYİ) αναγκάστηκε να τον αποδεχθεί τελικώς και εκείνη, παρά την ενδοαντιπολιτευτική ρήξη του περασμένου Σαββατοκύριακου, και όλοι μαζί πια προετοιμάζονται για τα δύσκολα που έπονται.
Ο 74χρονος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) από το 2010, μπήκε αργά στην πολιτική, έχοντας όμως προηγουμένως ακολουθήσει μια αξιοσημείωτα επιτυχημένη πορεία ως δημόσιος υπάλληλος εντός του τουρκικού κρατικού μηχανισμού. Όταν πρωτοεξελέγη βουλευτής με το CHP το 2002, ήταν ήδη 54 ετών. Η πορεία του στην εθνοσυνέλευση ξεκίνησε μαζί με την πορεία του Ερντογάν στην εξουσία το 2002 (την πρώτη νίκη του AKP σε εθνικές εκλογές).
Έκτοτε, παρά τις μεγάλες αλλαγές που έχουν σημειωθεί όχι μόνο στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά και στην ευρύτερη τουρκική γειτονιά, κάποια δεδομένα παραμένουν ίδια, με τον Ερντογάν να διεκδικεί την παραμονή του στην εξουσία και τον Κιλιτσντάρογλου να διεκδικεί την άνοδό του σε αυτήν.
Το CHP, υπό τον Κιλιτσντάρογλου, έχει κατ’ επανάληψη ηττηθεί από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) τις τελευταίες δύο δεκαετίες της κυριαρχίας Ερντογάν. Για τον ίδιο τον Κιλιτσντάρογλου, δε, η επερχόμενη εκλογική μάχη ενδέχεται να είναι και η τελευταία στην οποία παίρνει μέρος. Η ηλικία του (74 ετών) μπορεί να μην του επιτρέψει να είναι ξανά υποψήφιος στο μέλλον, ή τουλάχιστον όχι το ίδιο δραστήριος.
Το ερώτημα όμως επί του παρόντος είναι άλλο, πολύ πιο άμεσο: Μπορεί ο ηγέτης του CHP να καταφέρει στις επερχόμενες εκλογές ό,τι δεν έχει καταφέρει τα τελευταία 20 χρόνια: να νικήσει δηλαδή τον Ερντογάν σε εθνικές κάλπες; Η διαφορά με το παρελθόν είναι ότι ο αλεβίτης Κιλιτσντάρογλου έχει πια στο πλευρό του, εκλογικά μιλώντας, μια ευρεία γκάμα πολύ διαφορετικών μεταξύ τους πολιτικών δυνάμεων.
Eπισημαίνετσι ότι για πρώτη φορά στα τουρκικά χρονικά, έξι αντιπολιτευόμενα κόμματα (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα / CHP, Καλό Κόμμα / İYİ, Κόμμα Δημοκρατίας και Προόδου / DEVA, Κόμμα Μέλλοντος / Gelecek, Κόμμα Ευδαιμονίας / Saadet, Δημοκρατικό Κόμμα / DP) ενώνουν τις δυνάμεις τους προεκλογικά, διαμορφώνοντας κοινό μέτωπο ενάντια στον Ερντογάν.
Κεμαλιστές, κοσμικιστές, ισλαμιστές, αλεβίτες, εθνικιστές, συντηρητικοί, προοδευτικοί και πρώην υπουργοί του Ερντογάν (βλ. Νταβούτογλου, Μπαμπατζάν) έχουν ενώσει εκλογικά τις δυνάμεις τους στον δρόμο προς τις κάλπες της 14ης Μαΐου. Φιλοκυβερνητικοί Τούρκοι δημοσιογράφοι, όπως ο Ραγκίπ Σοϊλού του Middle East Eye, «ειρωνεύονται» αυτήν την πολυσυλλεκτικότητα της αντιπολίτευσης.
Το CHP, υπό τον Κιλιτσντάρογλου, έχει κατ’ επανάληψη ηττηθεί από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) τις τελευταίες δύο δεκαετίες της κυριαρχίας Ερντογάν. Για τον ίδιο τον Κιλιτσντάρογλου, δε, η επερχόμενη εκλογική μάχη ενδέχεται να είναι και η τελευταία στην οποία παίρνει μέρος. Η ηλικία του (74 ετών) μπορεί να μην του επιτρέψει να είναι ξανά υποψήφιος στο μέλλον, ή τουλάχιστον όχι το ίδιο δραστήριος.
Το ερώτημα όμως επί του παρόντος είναι άλλο, πολύ πιο άμεσο: Μπορεί ο ηγέτης του CHP να καταφέρει στις επερχόμενες εκλογές ό,τι δεν έχει καταφέρει τα τελευταία 20 χρόνια: να νικήσει δηλαδή τον Ερντογάν σε εθνικές κάλπες; Η διαφορά με το παρελθόν είναι ότι ο αλεβίτης Κιλιτσντάρογλου έχει πια στο πλευρό του, εκλογικά μιλώντας, μια ευρεία γκάμα πολύ διαφορετικών μεταξύ τους πολιτικών δυνάμεων.
Eπισημαίνετσι ότι για πρώτη φορά στα τουρκικά χρονικά, έξι αντιπολιτευόμενα κόμματα (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα / CHP, Καλό Κόμμα / İYİ, Κόμμα Δημοκρατίας και Προόδου / DEVA, Κόμμα Μέλλοντος / Gelecek, Κόμμα Ευδαιμονίας / Saadet, Δημοκρατικό Κόμμα / DP) ενώνουν τις δυνάμεις τους προεκλογικά, διαμορφώνοντας κοινό μέτωπο ενάντια στον Ερντογάν.
Κεμαλιστές, κοσμικιστές, ισλαμιστές, αλεβίτες, εθνικιστές, συντηρητικοί, προοδευτικοί και πρώην υπουργοί του Ερντογάν (βλ. Νταβούτογλου, Μπαμπατζάν) έχουν ενώσει εκλογικά τις δυνάμεις τους στον δρόμο προς τις κάλπες της 14ης Μαΐου. Φιλοκυβερνητικοί Τούρκοι δημοσιογράφοι, όπως ο Ραγκίπ Σοϊλού του Middle East Eye, «ειρωνεύονται» αυτήν την πολυσυλλεκτικότητα της αντιπολίτευσης.
Το μόνο που ενώνει, στην πραγματικότητα, στην παρούσα φάση όλα αυτά τα κόμματα είναι η αντίθεσή τους στον Ερντογάν. Υπό αυτήν την έννοια, το μεγαλύτερό τους πλεονέκτημα, αυτό που τους επιτρέπει δηλαδή να συσπειρώνονται ξεπερνώντας επί μέρους κομματικές διαφορές, θα μπορούσε να εξελιχθεί και στο μεγαλύτερό τους μειονέκτημα μετεκλογικά.
Εάν βγει κάποια στιγμή ο Ερντογάν από το προσκήνιο, τι είναι εκείνο που θα μείνει να κρατά μαζί τις εν λόγω δυνάμεις; Η ίδια η εξουσία, ενδεχομένως; Εάν καταφέρουν να πάρουν ωστόσο την εξουσία, θα πρέπει και να μπορούν να την κρατήσουν.
Το πόσο εύθραυστη είναι η αντιπολιτευτική σύμπραξη των «έξι» φάνηκε την περασμένη Παρασκευή, 03 Μαρτίου, όταν η Μεράλ Ακσενέρ αποχώρησε – προσωρινά όπως έμελλε να αποδειχθεί – από τη διευρυμένη ομάδα της αντιπολιτευόμενης Συμμαχίας του Έθνους (Millet Ittifaki) αντιδρώντας στην – ακόμη προτεινόμενη τότε – προεδρική υποψηφιότητα του Κιλιτσντάρογλου. Ήταν κοινό μυστικό, εδώ και μήνες, ότι η Ακσενέρ θα προτιμούσε ως προεδρικό υποψήφιο τον Ιμάμογλου ή τον Γιαβάς. Είχε διαρρεύσει, επίσης, ότι εκείνη είχε κόντρες με άλλες κομματικές ηγεσίες εντός της σύμπραξης των «έξι» αναφορικά με τους συσχετισμούς ισχύος και το μετεκλογικό μοίρασμα υπουργείων.
Μέσα σε λίγα 24ωρα ωστόσο, ως το βράδυ της Δευτέρας, 06 Μαρτίου, οι εναπομείναντες «πέντε» της τουρκικής αντιπολίτευσης είχαν γίνει ξανά «έξι» με την επιστροφή της Ακσενέρ και ο Κιλιτσντάρογλου ήταν πια επισήμως ο υποψήφιος της ενωμένης αντιπολίτευσης για την προεδρία ενάντια στον Ερντογάν στον δρόμο προς τις εκλογές της 14ης Μαΐου.
Τι θα γίνει στην κάλπη τον Μάιο, μένει να φανεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν δεν πρόκειται να χάσει εύκολα, ενώ πολλά θα κριθούν και από τη στάση των ψηφοφόρων του φιλοκουρδικού HDP ο συμπρόεδρος του οποίου, Μιτχάτ Σαντζάρ, άφησε να εννοηθεί θα μπορούσε να στηρίξει την προεδρική υποψηφιότητα του Κιλιτσντάρογλου αλλά υπό προϋποθέσεις. Όσο για το CHP και τους κ.κ. Ιμάμογλου και Γιαβάς, εκείνοι αξίζει να σημειωθεί ότι έχουν μπροστά τους όχι μόνο τις διπλές (βουλευτικές και προεδρικές) κάλπες του Μαΐου αλλά και τις επόμενες τοπικές εκλογές του 2024.
Πηγή: tourkikanea.gr
Το πόσο εύθραυστη είναι η αντιπολιτευτική σύμπραξη των «έξι» φάνηκε την περασμένη Παρασκευή, 03 Μαρτίου, όταν η Μεράλ Ακσενέρ αποχώρησε – προσωρινά όπως έμελλε να αποδειχθεί – από τη διευρυμένη ομάδα της αντιπολιτευόμενης Συμμαχίας του Έθνους (Millet Ittifaki) αντιδρώντας στην – ακόμη προτεινόμενη τότε – προεδρική υποψηφιότητα του Κιλιτσντάρογλου. Ήταν κοινό μυστικό, εδώ και μήνες, ότι η Ακσενέρ θα προτιμούσε ως προεδρικό υποψήφιο τον Ιμάμογλου ή τον Γιαβάς. Είχε διαρρεύσει, επίσης, ότι εκείνη είχε κόντρες με άλλες κομματικές ηγεσίες εντός της σύμπραξης των «έξι» αναφορικά με τους συσχετισμούς ισχύος και το μετεκλογικό μοίρασμα υπουργείων.
Μέσα σε λίγα 24ωρα ωστόσο, ως το βράδυ της Δευτέρας, 06 Μαρτίου, οι εναπομείναντες «πέντε» της τουρκικής αντιπολίτευσης είχαν γίνει ξανά «έξι» με την επιστροφή της Ακσενέρ και ο Κιλιτσντάρογλου ήταν πια επισήμως ο υποψήφιος της ενωμένης αντιπολίτευσης για την προεδρία ενάντια στον Ερντογάν στον δρόμο προς τις εκλογές της 14ης Μαΐου.
Τι θα γίνει στην κάλπη τον Μάιο, μένει να φανεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν δεν πρόκειται να χάσει εύκολα, ενώ πολλά θα κριθούν και από τη στάση των ψηφοφόρων του φιλοκουρδικού HDP ο συμπρόεδρος του οποίου, Μιτχάτ Σαντζάρ, άφησε να εννοηθεί θα μπορούσε να στηρίξει την προεδρική υποψηφιότητα του Κιλιτσντάρογλου αλλά υπό προϋποθέσεις. Όσο για το CHP και τους κ.κ. Ιμάμογλου και Γιαβάς, εκείνοι αξίζει να σημειωθεί ότι έχουν μπροστά τους όχι μόνο τις διπλές (βουλευτικές και προεδρικές) κάλπες του Μαΐου αλλά και τις επόμενες τοπικές εκλογές του 2024.
Πηγή: tourkikanea.gr
.gif)
.gif)
0 Σχόλια