Μπορεί ένα λέιζερ να προστατεύσει τα νησιά του Αιγαίου;

Στρατηγός Ισαάκ Μπεν Ισραελ, πρόεδρος της Ισραηλινής Υπηρεσίας Διαστήματος και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ.
Πως το Ισραήλ κατόρθωσε να αναπτύξει την ταχύτατη και φθηνή άμυνα σε επιθέσεις με drones

Συνέντευξη στον Αθανάσιο Κατσικίδη, αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Καθημερνή”, 8 Ιαν ’23

Τέσσερις δεκαετίες μετά το δόγμα Ρειγκαν για την έναρξη του προγράμματος «Πόλεμος των Άστρων» για τη χρήση προηγμένων όπλων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης δεσμίδων υψηλής ενέργειας (λέιζερ) για την αντιμετώπιση εχθρικών βαλλιστικών πυρηνικών επιθέσεων, το Ισραήλ κατόρθωσε να μετουσιώσει τη στρατηγική σκέψη Ρέιγκαν σε υπαρκτή αμυντική τεχνολογία, αναπτύσσοντας το σύστημα αεράμυνας κατευθυνόμενης ενέργειας «σιδερένια δέσμη» (Iron Beam). Το νέο σύστημα, έχοντας αναπτυχθεί από την εταιρεία Rafael και έχοντας δοκιμαστεί στο πεδίο, έδωσε στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις τη δυνατότητα αναχαίτησης drones, βολών πυροβολικού και ρουκετών σε ακτίνα 7 χιλιομέτρων. Ο πρόεδρος της Ισραηλινής Υπηρεσίας Διαστήματος και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, Στρατηγός Ισάακ Μπεν Ισραέλ αναλύει στην «Καθημερινή» πως επιτεύχθηκε η νέα αμυντική ασπίδα.

-Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της νεότερης αμυντικής ανάπτυξης του Ισραήλ, της τεχνολογίας λέιζερ, και πόσο λειτουργική μπορεί να είναι;
-Το νέο σύστημα αφορά την αναχαίτηση των ρουκετών με τη χρήση λέιζερ υψηλής ισχύος. Όταν αρχίσαμε να ψάχνουμε λύσεις τη δεκαετία του ’90 κατά της επίθεσης με πυραύλους ξεκινήσαμε με το λέιζερ υψηλής ισχύος. Εκείνη την εποχή οι μόνοι που μπορούσαν να έχουν αυτή την τεχνολογία ήταν οι Αμερικάνοι. Έτσι είχαμε το κοινό πρόγραμμα μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και του αμερικανικού Στρατού. Για να χρησιμοποιήσουμε λέιζερ υψηλής ισχύος κατά των ρουκετών, έπρεπε να αποδείξουμε την ιδέα, οπότε φέραμε ρουκέτες από το Ισραήλ, τις εκτοξεύσαμε και το λέιζερ που τοποθετήθηκε στην Καλιφόρνια κατέρριψε αυτές τις ρουκέτες. Στο τέλος της δεκαετίας του ’90 είπαμε πως τώρα που αποδείξαμε την ιδέα, θα πρέπει να το κάνουμε όπλο. Μαζί με τους Αμερικανούς βρήκαμε ότι είναι πολύ προβληματικό να μικρύνουμε το λέιζερ και να έχουμε αρκετή ισχύ. Μπορείτε να το μικρύνετε, ακόμα και να το βάλετε στην τσέπη σας, αλλά η ισχύς του λέιζερ δεν θα είναι ικανή να καταρρίψει έναν πύραυλο. Μας πήρε περισσότερο χρόνο από ό,τι νομίζαμε, αλλά τελικά λύσαμε το πρόβλημα. Σκεφτήκαμε: «Ας πάρουμε μερικές ακτίνες λέιζερ και κάθε μία από αυτές θα χτυπήσει τον πύραυλο έτσι ώστε δυο, τρείς ή τέσσερις διαφορετικές ακτίνες να είναι αρκετές για την έκρηξη του πυραύλου». Όμως ανακαλύψαμε ότι η ακτίνα λέιζερ μεταφέρεται σε παλμούς ενέργειας και πως αν στέλνετε συνεχή ροή δεν επιτυγχάνεται αρκετή ισχύς. Οπότε, για να επιτύχετε αρκετή ενέργεια και να εκραγεί ο πύραυλος, πρέπει πρώτα να συγκεντρώσετε τις ακτίνες λέιζερ σε παλμούς.


Ο πύραυλος από μόνος του χρειάζεται να πετάξει 20 με 30 δευτερόλεπτα, ενώ μια ακτίνα λέιζερ σε κλάσματα του δευτερολέπτου χτυπάει τον στόχο.

Όταν έχετε δύο παλμούς ενέργειας που προέρχονται από διαφορετικές δέσμες πρέπει να χτυπήσουν στο ίδιο σημείο. Δεν είναι ότι ο ένας από αυτούς θα χτυπήσει το μπροστινό μέρος του πυραύλου και ο άλλος θα χτυπήσει σε άλλο σημείο. Αυτό δεν θα λειτουργήσει. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε τεχνολογίες για να συγκεντρώσουμε τις ακτίνες στο ίδιο σημείο, την ίδια στιγμή. Αυτό είναι που ονομάζουμε συνοχή.

Μας πήρε πολλά χρόνια για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα. Τώρα έχει λυθεί και γι’ αυτό έχουμε ένα έργο ανάπτυξης πλήρους κλίμακας για τη δημιουργία αυτών των «κανονιών λέιζερ». Αυτή η τεχνολογία αποτελεί τη λύση για απειλές χαμηλού βεληνεκούς όπως ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV) ή ένας πύραυλος ή ακόμη και πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς. Όσο μεγαλύτερης εμβέλειας είναι ο στόχος, τόσο πιο εύκολη η αναχαίτησή του. Το πρόβλημα είναι ότι στους πυραύλους μικρής εμβέλειας δεν έχετε αρκετό χρόνο για την αναχαίτηση. Γι’ αυτόν τον λόγο ασχολούμαστε με τις ακτίνες λέιζερ. Για παράδειγμα, είστε στο όχημα ραντάρ και βλέπετε τον εισερχόμενο πύραυλο, τώρα, ρίχνετε ένα πύραυλο εναντίον του πυραύλου. Ο πύραυλος από μόνος του χρειάζεται να πετάξει 20 με 30 δευτερόλεπτα, ενώ αντίθετα, με το νέο σύστημα ρίχνετε μια ακτίνα λέιζερ, η οποία πηγαίνει με την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή σε κλάσματα του δευτερολέπτου χτυπάει τον στόχο. Αν ο πύραυλος έρχεται από 1000 χιλιόμετρα ή μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα, τότε έχετε αρκετό χρόνο για να ρίξετε ένα συμβατικό αναχαιτιστικό, αλλά όταν είναι μικρής εμβέλειας δεν έχετε τον χρόνο.

-Τα ελληνικά νησιά δέχονται «απειλές» από εχθρικά UAVs. Θεωρείτε ότι είναι μια φθηνή και αποτελεσματική λύση η ανάπτυξη συστημάτων όπως η «σιδερένια ακτίνα»;
-Ο χρόνος που χρειάζεται το λέιζερ για να πετάξει προς τον στόχο του είναι κλάσματα του δευτερολέπτου. Έτσι, αν υπάρχουν πολλοί στόχοι στον αέρα, μπορείτε να κατευθύνετε το λέιζερ σας στον πρώτο και να τον αναχαιτίσετε. Δεν θα σας πάρει 20 δευτερόλεπτα, αλλά ένα δευτερόλεπτο. Στη συνέχεια, πάρτε την ίδια δέσμη απευθείας σε ένα διαφορετικό στόχο και μπορείτε να αναχαιτίσετε το δεύτερο και τρίτο στόχο με το ίδιο οπλικό σύστημα. Φυσικά, μπορείτε να έχετε περισσότερα από ένα συστήματα λέιζερ. Είναι πολύ πρακτικό.

-Ποιο είναι το κόστος αναχαίτησης με ακτίνα λέιζερ συγκριτικά με την εκτόξευση πυραύλου;
-Το κόστος είναι μεγάλο πλεονέκτημα, διότι στο «Σιδηρούν Θόλο» (Iron Dome), όταν ρίχνετε έναν πύραυλο εναντίον ενός πυραύλου, ο πύραυλος αυτός κοστίζει 50000 δολάρια. Εδώ ρίχνετε μια ακτίνα λέιζερ, η οποία παράγεται από την ηλεκτρική ενέργεια. Έτσι, το κόστος της μιας βολής είναι το κόστος της ενέργειας που απαιτείται για την παραγωγή της δέσμης λέιζερ. Και αυτό είναι της τάξης των 1000 δολαρίων. Οπότε 50 φορές λιγότερο από τους κλασικούς τρόπους αναχαίτησης.

-Πιστεύετε πως η συνεργασία Ελλάδος-Ισραήλ θα οδηγήσει σε ανταλλαγή στρατιωτικών γνώσεων ή ακόμα και ανάπτυξη νέων συστημάτων;
-Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις των δύο κρατών. Αν πετύχει και αν υπάρχει η κατάλληλη εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κρατών είναι πολύ καλύτερο από οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση. Υπάρχουν δύο μικρά κράτη, είστε μεγαλύτεροι από εμάς, αλλά εξακολουθείτε να ανήκετε στην κατηγορία των μικρών κρατών. Και τα δύο στη Μεσόγειο, καθώς και τα δυο δημοκρατίες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην πετύχει αυτή η συνεργασία. Οι πιθανότητες να πετύχει είναι μεγάλες.

Πηγή: proelasi.com