Το ρωσικό αέριο και η Κίνα

Η πώληση περισσότερου φυσικού αερίου στην Κίνα είναι ένα από τα παλαιότερα αγαπημένα σχέδια του Βλαντιμίρ Πούτιν και θα ήταν και λογικό να υλοποιηθεί για τη Ρωσία προκειμένου να διαφοροποιήσει τις αγορές εκείνες στις οποίες κατευθύνει τις εξαγωγές της. Δυστυχώς για τον Ρώσο πρόεδρο, η ιδέα έχει γίνει πιο επείγουσα και λιγότερο εφικτή μετά τον πόλεμο που ξεκίνησε στην Ουκρανία.

Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορούν να αγνοήσουν τις επανειλημμένες απειλές του Ρώσου ηγέτη ότι η Μόσχα θα πουλήσει στο Πεκίνο όσα δεν αγοράζουν πλέον οι Ευρωπαίοι. Μία δίοδος του εμπορίου φυσικού αερίου της Ρωσίας προς την Κίνα μπορεί κάλλιστα να λάβει σάρκα και οστά με την πάροδο του χρόνου. Εντούτοις τα επόμενα χρόνια η Μόσχα δεν θα έχει τους αγωγούς, τα πλοία ή ακόμη και το φυσικό αέριο για να κάνει το όνειρο του Πούτιν πραγματικότητα.

Η μερική υποκατάσταση των ευρωπαϊκών εισαγωγών από την κινεζική αγορά χρειάζεται πολύ χρόνο για να πραγματοποιηθεί.

Ενας αγωγός που βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της εντατικοποίησης μεταφέρει αέριο στην Κίνα με ετήσιο ρυθμό περί τα 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (bcm) και θα έχει δυνατότητα παράδοσης 38 bcm σε πλήρη δυναμικότητα σε λίγα χρόνια. Αυτό συγκρίνεται με τα 155 bcm που αγόρασε η Ε.Ε. το 2021 και τα 210 bcm συνολικών εξαγωγών από τους ρωσικούς αγωγούς.

Τον Φεβρουάριο συνήφθη συμφωνία Μόσχας – Πεκίνου για ακόμη έναν αγωγό, ενώ ένα μακρόπνοο σχέδιο που αφορά τη μεταφορά φυσικού αερίου από τη χερσόνησο Γιαμάλ ίσως και να συμφωνηθεί κάποια μέρα. Ομως, μπορεί να απαιτηθούν έως και 15 ολόκληρα χρόνια από τη σύλληψη έως την ολοκλήρωση του σχεδίου ώστε να κατασκευαστεί ένας νέος αγωγός. Η Κίνα λαμβάνει επίσης μέρος του υγροποιημένου φυσικού αερίου της Ρωσίας από τα ανατολικά κοιτάσματά της.

Ωστόσο, αυτός είναι ένας τομέας που οι δυτικές κυρώσεις πλήττουν σκληρά. Για να αυξήσει τις παραδόσεις, η Ρωσία θα χρειαζόταν νέα παγοθραυστικά πλοία ικανά να σπάσουν τον πάγο κατά τη διάρκεια της μακράς χειμερινής περιόδου. Τα εν λόγω πλοία κατασκευάζονται στη Νότια Κορέα, η οποία συμμετέχει στις κυρώσεις.

Ακόμη και αν η Ρωσία ήταν σε θέση να ναυπηγήσει αυτά τα πλοία, δεν θα μπορούσε να μεταφέρει πολύ επιπλέον αέριο. Το αέριο από τα νέα κοιτάσματα δεν μπορεί να υγροποιηθεί χωρίς δυτικές τεχνολογίες και μεγάλες δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Shell ή η TotalEnergies, δύο κολοσσοί που έχουν πλέον αποσυρθεί από τα έργα στα οποία επένδυσαν.

Τέλος, το ερώτημα είναι εάν η Κίνα επιθυμεί να αυξήσει τόσο πολύ την ενεργειακή εξάρτησή της από τη Ρωσία, δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή είναι ο κύριος εισαγωγέας ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, διότι αξιοποίησε τις ευνοϊκές τιμές.

Πηγή: kathimerini.gr